Gebed veranderde zijn leven
Door Karolien Lievense
Wat zou er gebeuren als je al die uren die je normaal besteedt aan televisie kijken of Facebook bijwerken eens doorbracht in gebed? Een Amerikaanse man nam deze beslissing daadwerkelijk. Het zette zijn leven helemaal op z’n kop.
Het gebeurde in de late avonduren, zestig jaar geleden. Een jonge, Amerikaanse man zat zoals gewoonlijk nog een poosje televisie te kijken, terwijl zijn vrouw en kinderen al op bed lagen. Plotseling schoot hem te binnen dat televisie kijken eigenlijk heel saai is. En dus deed hij de televisie maar uit. Over dit moment schreef hij later:
Ik liep van de huiskamer naar mijn studeerkamer en ging in mijn bureaustoel zitten.
“Hoeveel tijd breng ik iedere avond voor dat televisietoestel door?” vroeg ik mij af. “Minstens een paar uur. Wat zou er gebeuren, Heer, als ik die tv eens verkocht en die tijd doorbracht in gebed?” Ik was tenslotte de enige in ons gezin die ooit naar de tv keek.
Wat zou er gebeuren als ik iedere avond twee uur in gebed doorbracht? Het was een idee om warm voor te lopen. Vervang televisiekijken door gebed en zie wat er gebeurt.
Maar meteen begon ik allerlei bezwaren te bedenken. Ik was ’s avonds moe; ik had ontspanning nodig en verbreking van de sleur. De tv was immers een onderdeel van onze cultuur en ik vond dat een predikant behoorde te weten waar de mensen naar keken en waar ze over praatten.
Uiteindelijk nam deze man het besluit om zijn tv te koop aan te bieden in de krant. Hij vroeg God om een bevestiging: als hij zijn tv binnen een half uur nadat de krant was verschenen zou verkopen, zou hij dit zien als een teken van God. Precies 29 minuten nadat de krant was verschenen, belde een man op dat hij de televisie wilde kopen.
Sindsdien veranderde het leven van de jonge, Amerikaanse man totaal, zoals hij later schreef:
Iedere avond ging ik, in plaats van naar de tv te kijken, naar mijn studeerkamer, sloot de deur en begon te bidden. In het begin leek de tijd eindeloos en werd ik erg onrustig. Daarna bestemde ik een deel van deze tijd voor het systematisch lezen van de bijbel. Vroeger had ik nooit de bijbel helemaal doorgelezen, met elk geboorteregister erbij. Ook leerde ik hoe belangrijk het is om het evenwicht te houden tussen de voorbede en het dankgebed. O, wat een heerlijk iets is het om een vol uur door te brengen met alleen maar dankbaar zijn. Het geeft je leven een totaal ander perspectief.
Tijdens één van deze bidstonden sprak God heel duidelijk:
En het gebeurde tijdens een van deze gebedsnachten dat ik het tijdschrift Life inkeek. Ik had me de hele nacht al wat onrustig gevoeld Ik was alleen thuis. Gwen en de kinderen waren op bezoek bij haar ouders in Pittsburgh. Lange tijd had ik in gebed doorgebracht. Ik ervoer Gods tegenwoordigheid en toch voelde ik ook, hoewel ik het niet kon verklaren, een grote, diepe droefheid. Het kwam opeens over mij en ik vroeg mij af wat dit kon betekenen. Daarom stond ik op en deed het licht in mijn studeerkamer aan. Ik voelde mij onbehaaglijk, alsof ik een opdracht had ontvangen, terwijl ik er niet achter kon komen wat het was.
“Wat hebt U mij te zeggen, Heer?” vroeg ik. Ik liep op en neer in de studeerkamer, terwijl ik probeerde te ontdekken wat er met mij aan de hand was. Op mijn schrijftafel lag het tijdschrift Life. Ik liep er naar toe om het op te pakken. Maar onmiddellijk corrigeerde ik mezelf. Nee, daar zou ik niet intrappen om een tijdschrift te gaan lezen tijdens mijn gebedsuur!
Ik begon opnieuw heen en weer te lopen en telkens als ik bij mijn schrijftafel kwam, werd mijn aandacht getrokken door dat tijdschrift.
“Heer, is er iets wat U mij wilt laten zien?” vroeg ik hardop, terwijl mijn stem luid door het stille huis klonk.
Ik ging weer op mijn bruin leren draaistoel zitten en met een bonzend hart opende ik het tijdschrift, alsof ik mij op de grens bevond van iets wat groter was dan ik kon begrijpen. Een ogenblik later keek ik naar de pentekening van die zeven jongens en de tranen liepen mij over de wangen.
Dit voorval was het begin van een bijzondere roeping. Van de ene op de andere dag trok deze man naar New York om bendeleden te bereiken met het Evangelie. Hij moest door veel hindernissen heen. Maar God gebruikte hem als middel voor de bekering van jonge drugsverslaafden, gangsters en prostituées.
De man waar ik het over heb, is de bekende Amerikaanse predikant David Wilkerson (1931-2011). Zijn ervaringen heb ik gehaald uit zijn boek Het kruis in de asfaltjungle, waarin hij schrijft over roeping naar New York en zijn werk aldaar.
Zijn leven inspireert me. Wat zou er in ons leven veranderen als we ook eens elke dag veel tijd zouden vrijmaken voor gebed? Misschien zouden we mensen tot geloof zien komen, de Geest aan het werk zien in onze kerk en in onze omgeving. Wie weet, welke taak God óns zou geven?
